سوال سوم :چگونه می شود با یک قطره اشک بر سیدالشهداء (علیه السلام)، همهٔ گناهان بخشیده شود؟

سید بحرالعلوم به قصد تشرف به سامرا تنها به راه افتاد. در بین راه راجع به این مساله، که گریه بر امام حسین (علیه السلام) گناهان را مى آمرزد، فکر مى کرد.

همان وقت متوجه شد که شخص عربى که سوار بر اسب است به او رسید و سلام کرد. بعد پرسید: جناب سید درباره چه چیز به فکر فرورفته اى؟ و در چه اندیشه اى؟ اگر مساله علمى است بفرمایید شاید جواب را بدانم.

سید بحرالعلوم فرمود: در این باره فکر مى کنم که چطور مى شود خداوند، این همه ثواب به زائرین و گریه کنندگان بر حضرت سیدالشهداء(علیه السلان) مى دهد؟

مثلا در هر قدمى که در راه زیارت برمى دارد، ثواب یک حج و یک عمره در نامه عملش نوشته مى شود و براى یک قطره اشک، تمام گناهان صغیره وکبیره اش آمرزیده مى شود.

آن سوار عرب فرمود: تعجب نکن! من براى شما مثالى مى آورم تا مشکل حل شود. سلطانى به همراه درباریان خود به شکار رفت. در شکارگاه از همراهیانش دور افتاد و به سختى فوق العاده اى افتاد و بسیار گرسنه شد.

خیمه اى را دید و وارد آن خیمه شد. در آن سیاه چادر، پیرزنى را با پسرش دید. آنان در گوشه خیمه، گوسفندی داشتند و از راه مصرف شیر این گوسفند، زندگى خود را مى گرداندند.

وقتى سلطان وارد شد او را نشناختند، ولى به خاطر پذیرایى از مهمان، آن گوسفند را سربریده و کباب کردند، زیرا چیز دیگرى براى پذیرایى نداشتند. سلطان شب را همان جا خوابید و روز بعد، از ایشان جدا شد و به هر طورى که بود خود را به درباریان رسانید و جریان را براى اطرافیان نقل کرد.

در نهایت از ایشان سؤال کرد: اگر بخواهم پاداش میهمان نوازى پیرزن و فرزندش راداده باشم، چه عملى باید انجام بدهم؟

یکى از حضار گفت: به او صد گوسفند بدهید.
دیگرى که از وزراء بود، گفت: صد گوسفند و صد اشرفى بدهید.
یکى دیگر گفت: فلان مزرعه را به ایشان بدهید.

سلطان گفت: هر چه بدهم کم است، زیرا اگر سلطنت و تاج و تختم را هم بدهم، آن وقت مقابله به مثل کرده ام. چون آنها هر چه را که داشتند به من دادند، من هم باید هرچه را که دارم به ایشان بدهم تا سر به سر شود.

بعد سوار عرب به سید فرمود: حالا جناب بحرالعلوم، حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) هرچه از مال و منال و اهل و عیال و پسر و برادر و دختر و خواهر و سر و پیکر داشت همه را در راه خدا داد.

پس اگر خداوند به زائرین و گریه کنندگان، آن همه اجر و ثواب بدهد نباید تعجب نمود. چون خداوند که خدائیش را نمى تواند به سیدالشهداء(علیه السلام) بدهد، پس هر کارى که مى تواند انجام مى دهد.

یعنى باصَرف نظر از مقامات عالى خودش، به زوار و گریه کنندگان آن حضرت درجاتى عنایت مى کند و در عین حال اینها را جزاى کامل براى فداکارى آن حضرت نمى داند.

چون شخص عرب این مطالب را فرمود، از نظر سید بحرالعلوم غایب شد.

منبع:‌ العبقرى الحسان، ج۱، ص۱۱۹