سوال ۱۸۶: چرا خداوند ما را به این دنیای پُر از گناه آورد؟  

✅ پاسخ:

🔹 این سؤال مثل این می ماند که بگوییم چرا معلم درس می دهد یا چرا باران می بارد؟! بله، کار معلم درس دادن است و کار باران باریدن است. خداوند هم خالق است و کار خالق، خلق کردن است.

لذا این سؤال به این صورت اشتباه می باشد؛ اما نکاتی را در این رابطه که چرا به این دنیا آمدیم بیان می کنیم که خالی از لطف نیست:

 

1️⃣ زندگی حقیقی در سرای آخرت

🔸 اولین نکته‌ ای که انسان مؤمن باید به آن توجه کند، غیر حقیقی بودن زندگی دنیا است. خداوند در قرآن می‌فرماید:‌ «وَ مَا هَٰذِهِ الْحَیَاهُ الدُّنْیَآ إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَهَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ»؛ [عنکبوت/۶۴] این زندگى دنیا چیزى جز سرگرمى و بازى نیست؛ و زندگى واقعى سراى آخرت است، اگر مى دانستند!

انسان عاقل هرگز خود را برای بازی و سرگرمی به دردسر نمی‌اندازد، نگاهش به جهان واقعی و حقیقی است و از امور دنیا به راحتی گذر می‌کند.

 

2️⃣ دنیا مزرعه آخرت

🔸 گرچه زندگی دنیا نسبت به آخرت غیرحقیقی است؛ اما از طرفی مهم‌ترین عاملی که سبب داشتن آخرتی بهتر خواهد شد، انجام اعمال صالح در دنیاست. بنابراین انسان مؤمن نباید به دنیا به چشم مکانی بی‌فایده و به درد نخور نگاه کند.

امام علی (علیه‌ السلام) به کسی که دنیا را مذمت می‌کرد، فرمودند: «مَتْجَرُ أَوْلِیَاءِ اللَّهِ اکْتَسَبُوا فِیهَا الرَّحْمَهَ وَ رَبِحُوا فِیهَا الْجَنَّهَ»؛ جایگاه تجارت دوستان خداست، که در آن رحمت خدا را به دست آوردند، و بهشت را سود بردند.

بنابراین مؤمن باید به دنیا به عنوان مهم‌ترین وسیله برای رسیدن به بهشت نگاهی مثبت داشته باشد.

 

3️⃣ اختیار و آزمایش انسان

🔹 انسان دارای اختیار است و تنها راه تشخیص انسان‌های خوب و بد و جدا کردن آن‌ها آزمایش و امتحان است. دنیا محلی است که انسان‌ها در آن آزمایش می‌شوند و هر کس با اختیار خود مسیر سعادت یا شقاوت را انتخاب می‌کند.

این امتحانات و بلاء‌ها انسان را رشد می‌دهد و او را به قرب الهی نزدیک می‌کند. هدف از امتحان، رشد انسان است نه سقوط او. درست است که امکان سقوط هم هست، اما حقیقت دنیا برای صعود انسان آفریده شده. کسی که با توکل به خداند به وظایف خود عمل کرده هیچ‌گاه سقوط نمی‌کند و خداوند دستگیر اوست.

 

4️⃣ اعتماد به اراده الهی

🔸 خداوند، حکیم‌ترین موجود و دلسوزترین فرد نسبت به انسان است. بدون شک اگر حضور انسان در دنیا به ضرر او بود، خداوند حکیم و مهربان هیچ‌گاه انسان به دنیا نمی‌آورد. یقین بدانید خداوند بیش از خودِ انسان به دنبال بهشتی کردن اوست.

پس انسان را کمک می‌کند. تنها کسانی که لجاجت دارند، از بهشت خدا محروم شده و به جهنم سقوط می‌کنند.