سوال ۱۰۸: چرا گاهی بدون دلیل غمگین می‌شویم؟
✅ پاسخ:
🔹 گاهی غمی در جان انسان رخنه کرده و حزنی بر قلب او می نشیند بی آنکه علت و سببی برای آن بیابد. مانند غروب غمگین جمعه ها. اما در روایت علتی بسیار زیبا برای این لحظات سراسر غم وجود دارد.
ابابصیر می گوید: به خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم و عرض کردم:
جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّی لَأَغْتَمُّ وَ أَحْزَنُ مِنْ غَیْرِ أَنْ أَعْرِفَ لِذَلِکَ سَبَباً
فدایتان شوم ای فرزند رسول خدا! من گاهی غمگین و محزون می شوم بدون آنکه علت و سببی برای آن بدانم.
حضرت فرمودند:
إِنَّ ذَلِکَ الْحَزَنَ وَ الْفَرَحَ یَصِلُ إِلَیْکُمْ مِنَّا إِذَا دَخَلَ عَلَیْنَا حَزَنٌ أَوْ سُرُورٌ کَانَ ذَلِکَ دَاخِلًا عَلَیْکُمْ لِأَنَّا وَ إِیَّاکُمْ مِنْ نُورِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَجَعَلَنَا وَ طِینَتَنَا وَ طِینَتَکُمْ وَاحِدَهً
این حزن و یا سروری که به شما می رسید از سوی ماست. هرگاه ما محزون یا مسرور شویم این حزن و سرور بر شما نیز وارد می شود. زیرا ما و تنها شما از نور الهی هستیم و خدا طینت ما و طینت شما را یکی خلق کرد.
📚علل الشرائع: ج۱، ص۹۳٫
