دعاهای حضرت ابراهیم(ع)

اول:حضرت ابراهیم یکی ازپیامبران بزرگ الهی است.اوازبرجستگان دعوت به توحیددر طول تاریخ وپدربسیاری از پیامبران است.

درزمانی برانگیخته شدکه مردم سخت دربت پرستی بودندوبت های گوناگون راپرستش واحترام می کردند .ان حضرت بامردم گفتگومی کرد وبی خاصیتی وپوچی بت ها رابرای انان شرح می داد.انان دربرابر سخنان حکیمانه ابراهیم خلیل یک حرف داشتندوان این بودکه:پدران ما این گونه می کردندوماهم به راه انان می رویم.

ابراهیم  گفت:خداان است که پروردگارهستی است.اوکه مرا افریدوهدایتم می کند.اوکه مرا طعام ونوشیدنی می دهد وهرگاه بیمار شدم شفایم می دهد. اوکه مرا می میراندوسپس زنده می کند.اوکه امیدوارم درروز قیامت گناه مرا بیامرزد.

سپس ابراهیم دست به دعابرداشت وگفت:

((رب هب لی حکما والحقنی بالصالحین *واجعل لی لسان صدق فی الاخرین*واجعلنی من ورثه جنه النعیم*واغفر لابی انه کان من الضالین*ولاتخزنی یوم یبعثون ))شعراء-۸۳-۸۷

-بارالها،به من حکمت ده ومرا به نیکوکاران بپیوند.ونام نیک مرادرامت های بعدی قرار ده.وپدرم رابیامرزچراکه ازگمراهان بودودرروزقیامت مرارسوامساز.۱

دوم:انتخاب مکه برای سکونت اسماعیل وهاجربه فرمان خدابود وابراهیم به این منزلگه رضاداد.لیکن مکه جای ابادی نبودومیوه وحبوبات دران تولیدنمی شد.این است رمزاین که ابراهیم بازهم دعا می کندومی گوید:

((رب اجعل هذا بلداءامناوارزق اهله من الثمرات من ءامن منهم بالله والیوم الاخر))بقره-۱۲۶

-بارالها،این سرزمین راامن قرارده واهل ان راازمیوه هاروزی ده،مردمی که ایمان به خدا وروز قیامت اورند.

خداوندمتعال هم به دعای ابراهیم پاسخ مثبت داد وگفت:هرکس کفرورزدمدتی کوتاه دراین دنیااورا بهره دهم وان گاه اورابه سوی عذاب جهنم کشانمکه بدجایی است.

امام باقر(ع)فرماید:براثراین دعاست که میوه هاازسرزمین های دیگربه سوی مکه برده می شود.*۱

سوم:اسماعیل درمکه بالیدوبرامد،وابراهیم بین مکه وفلسطین دررفت وامدبود.خانه کعبه اولین عبادتگاه درروی زمین وازدیربازمحل پرستش خدای متعال ورازونیازبااوبوده است.لیکن دیرزمانی بودکه ویران شده وازیادهارفته بود.ابراهیم به فرمان الهی مامورتجدید بنای کعبه شد.اوباکمک اسماعیل به این ماموریت پرداخت.پایه هابالارفتوخانه حق برای طواف کنندگان وعبادت کنندگان مهیا شد.ابراهیم واسماعیل دست به دعا برداشتند:

((ربناتقبل مناانک انت السمیع العلیم*ربناواجعلنامسلمین لک ومن ذریتنا امه مسلمه لک وارنامناسکناوتب علیناانک انت التواب الرحیم*ربناوابعث فیهم رسولا منهم یتلواعلیهم ایاتک ویعلمهم الکتاب والحکمه ویزکیهم انک انت العزیز الحکیم ))بقره-۱۲۷-۱۲۹

بارالها،ازمابپذیر،توشنواودانایی.

بارالها،مادوراتسلیم خود قرار ده وازفرزندان مانیزتسلیم امرتوباشند،عبادات مارابه مابیاموزوتوبه مارابپذیر،توتوبه پذیرمهربانی.

بارلها،درمیان فرزندان ماپیامبری برگزین که ایات تورابرمردم بخواندوکتاب وحکمت به انان اموزدوانهاراتذکیه کند،هماناتوعزیزوحکیمی.