سوال ۱۰۵: پسر ۶ ساله‌ای دارم که بسیار خجالتی و وابسته به من هست، تنهایی تو خونه نمی‌مونه مثلا برم دم خونه همسایه زود برگردم پشت سرم میاد، چیکار کنم؟
✅ پاسخ:
🔹 وابسته بودن کودک خردسال‌تان به شما می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد، برخی اوقات کودک در این سنین که این چنین رفتار می‌کند دچار اضطراب جدایی است. برخی اوقات دلیل این وابستگی شدید کودک، رفتار خود والدین است، مثل توجه افراطی والدین و اطرافیان و همچنین رفع فوری نیازها و خوش خدمتی‌های وقت و بی‌وقت آنها به کودک، عدم توجه به استقلال‌دهی کودک در سنین پایین‌تر، تحقیر کودک، مشکلات خانوادگی و عدم توجه به تأمین نیازهای عاطفی کودک در سنین اولیه و….
از دیگر دلایل احتمالی این وابستگی کودک به والدین، اضطراب بالا و ترس‌ها، اعتماد به نفس پایین و… می‌باشد که بررسی دلیل دقیق این مشکل نیازمند مراجعه حضوری و انجام برخی مصاحبه‌ها و آزمون‌ها توسط روان شناس متخصص کودک می‌باشد.
در این شرایط برای برخورد صحیح با این مشکل و کم کردن تدریجی آن به نکات زیر توجه کنید:
– نکته اول این است که دلبستگی و وابستگی کودکان خردسال در سنین کودکی به مادر تا حدودی طبیعی است. در بسیاری از موارد با گذشت زمان این مشکل برطرف میگردد و نیازمند اقدام خاصی نیستند و برخی مواقع نیز توجه به برخی نکات و انجام برخی راهکارها که در ادامه می‌آید این مشکل به تدریج برطرف می‌شود.
– نکته دوم که قبل از هر چیز باید به آن توجه کنید، این است که به هیچ وجه کودک‌تان را با کودکان دیگر در زمینه ارتباطات اجتماعی و سر و زبان داشتن و یا تنها ماندن در خانه و… مقایسه نکنید. هر کودک ویژگی‌های شخصیتی خاص خود را دارد و نوع محیط و شرایط ژنتیکی و… آنها با یکدیگر فرق می‌کند.
– نکته سوم؛ ارتباط او را با همسالان در منزل یا بیرون از منزل بیشتر کنید. بازی کردن و گذراندن وقت با همسالان یکی از روش‌های موثر در کاهش وابستگی کودک به والدین است.
– نکته چهارم؛ زمانی که کودک شما در هر صورت حتی به صورت اندک در جمع ابراز وجود می‌کند و یا با بچه‌های دیگر دوست می‌شود و بازی می‌کند، یا به تنهایی در اتاق خواب خود می‌خوابد، او را مورد تشویق قرار داده و از او تعریف کنید.
– نکته پنجم؛ برای آموزش اینکه اگر من نباشم اتفاقی نمی‌افتد، از بعضی بازی‌های مهیج برای کودکان مثل قایم باشک استفاده کنید.
– نکته ششم؛ او را به طور مقطعی و برای زمانی کوتاه با پدر، بعد پدربزرگ یا مادر بزرگ، سپس با یکی از نزدیکان تنها بگذارید.
– نکته هفتم؛ در صورت امکان او را به پارک یا یک مکان بازی عمومی ببرید. وقتی مشغول بازی شد، به آرامی پنج قدم از او دور شوید. اگر ترسید، سه قدم باز گردید. این کار را با فاصله زمانی مناسب تکرار کنید.
– نکته هشتم؛ اجازه دهید در کارهای شخصی اش (پوشیدن لباس و کفش، خوردن غذا، استحمام و…) مستقل باشد. جدا کردن اتاق کودک و داشتن اتاق مستقل نیز موثر است.
