سوال ۸۸: ما چگونه می‌توانیم زمینه ظهور امام زمان(علیه السلام) را فراهم کنیم و به عبارت دیگر به ظهور ایشان کمک کنیم؟
✅ پاسخ:
🔹 زمانی که جامعه بشری تشنه عدالت شده و از آمادگی لازم برخوردار گردد و همه از ظلم و جور خسته شوند، آن حضرت ظهور خواهد کرد و بسی روشن است که مقدمات ظهور، به طور ناگهانی حاصل نمی‌‌شود بلکه زمان لازم است تا به تدریج این مقدمات فراهم گردد. یکی از مهم‌ترین شرایط ظهور این است که جبهه حق و باطل شکل بگیرد. اگرچه جبهه باطل به ظاهر قوی تر باشد و افراد بیشتری را جذب خود کرده باشد. همه انسان‌های عدالت جو و حق طلب باید در راستای تحقق این شرایط تلاش نمایند و این تفکر که باید یک جا نشست تا ظلم فراوان شود، مردود و غیرمعقول است و این حدیث از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) که می‌فرماید: «مهدی (عج) زمین را پر از عدل و داد می‌کند بعد از آن که پر از ظلم و جور شده باشد.»(۱) به این معنا نیست که تنها علّت ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) پر شدن زمین از ظلم و جور است، تا کسی فکر کند که برای تعجیل در ظهور، بهتر است ساکت بنشینیم تا ظلم فراوان شود، بلکه آن حضرت فرموده یکی از نشانه‌های آن، فراوانی فساد و ظلم است.(۲)
امام زمان(علیه السلام) فقط دشمن نمی‌‌خواهد بلکه دوست هم می‌خواهد تا بتواند به کمک آنها بر دشمنان خود غلبه کند. و این دوستان طبق برخی از روایان در طول زمان تکمیل می‌شوند و در زمان ظهور با رجعت به حضرت می پیوندند.
بر مبنای آیات قرآن و روایات بسیار، همه انسانها مأمور اصلاح خود به وسیله عمل به دستورات اخلاقی و عملی اسلام هستند. تهذیب نفس و کسب فضائل اخلاقی از وظایف منتظران است و زمینه‌ای برای ظهور امام زمان و قرار گرفتن در زمره یاران حضرت را فراهم می‌کند.
شخصِ منتظر همیشه مهیا و پرتلاش و آماده است و از پا ننشسته و با تمام توان با انجام فرایض دینی و وظایف فردی و اجتماعی، گامی در جهت زمینه سازی ظهور آن حضرت بر می‌دارد. امام باقر (علیه السلام) در کلامی پر معنا به این مسئله اشاره فرمودند: «برای انجام واجبات صبر کنید و در برابر دشمنان مقاومت نمایید (و وظایف سیاسی اجتماعی خود را فراموش ننمایید و سرسختانه آنها را دنبال کنید) و پیوندتان را با امام منتظران مستحکم نمایید».(۳)
فرد منتظر همچنین از کارهایی که منافی با این انتظار است، دوری می‌کند و در مقابل ظلم و زشتی و گناه ساکت نمی‌‌ماند و هرگز از مشکلات مأیوس نمی‌‌شود.
📚 پی نوشت ها:
۱ . ابراهیم قندوزی، ینابیع الموده، ص ۴۸۸؛ محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج ۱، ص ۲۸۰ .
۲ . رک: موسوی همدانی . پاسخ به پرسش‌های دینی، ج ۱، ص ۴۵؛ شهید مطهری . سیری در سیره ائمه اطهار ، ص۲۹۳ تا ۲۹۵ .
۳ . نعمانی، کتاب الغیبه، ص ۳۰۰ .
