نیایش های حضرت ابراهیم (ع)

الف)دعادرحق خودوپدرومادر

((ربنااغفرلی ولوالدیّ وللمومنین یوم یقوم الحساب))ابراهیم-۴۱

-پروردگارا،من وپدرومادرم ومومنان رادرروزی که حساب برپامی شود بیامرز.

ابراهیم (ع)ازخداوندبرای خودوپدرومادرش طلب مغفرت می نمایدواین نمایانگرقدرشناسی وسپاسگذاری وی اززحمات انان است،بگونه ای که حاضر نیست هرگزدر دعاهای خودوالدین خویش رابه دست فراموشی بسپارد.واین درحالی است که برادران ایمانی خودرا نیزدرفهرست درخواست غفران الهی قرار می دهدواین خود علاوه براحساس مسئوولیت دربرابر انها،درسی است اموزنده برای همه کسانی که طالب فراگیری شیوه رازونیازودعابه پیشگاه ذات احدیت می باشند.

بالاخره این اخرین دعایی است که ابراهیم به پیشگاه الهی مطرح نموده وقران کریم ازوی نقل کرده است.واین دعامشابه اخرین دعایی است که قران ازحضرت نوح نقل نموده است .۱

ب)دعادرحق خودوفرزندان

((ربّ اجعلنی مقیم الصّلوه ومن ذرّیّتی ربّناوتقبّل دعاء))ابراهیم-۴۰

-پروردگارا،من وفرزندانم رابرپادارندگان نمازقراربده.پروردگارا،دعای مرابپذیر.

دعای ابراهیم(ع)دراین ایه شریفه برای خودوفرزندانش درجهت درخواست توفیق اقامه نمازوانجام امورعبادی ودینی ونیزقبولی نیایش ورازونیازهایش شکل می گیرد.

بدیهی است انجام عبادات وکارهای نیک نیازمندتوفیقات الهی است ،وهمه چیزتحت قدرت اوقرارداردواگرمشیت واراده حکیمانه اش تعلق نگیرد،بساانسان به امورعبادی ومعنوی که مستلزم شایستگی وصلاحیت افراداست موفق نمی شود.ازاینروی درانجام تکالیف دینی وتداوم واستمراربخشیدن بدان،همواره بایستی ازخداوندمنان طلب کمک نمود تادرسایه عنایات ویژه اودرمبادرت به ان دچار مشکل نشودویادرتحقق انها باموانعی برخوردنکند.

البته دراینجانقش اراده انسان رادرانجام کارهابویژه عبادات،نمی توان ازنظردورداشت ولیکن این بدین معنا نیست که ازتوفیقات وتفضلات الهی اورابی نیازسازد.بلکه علت تامه وسبب حقیقی وقوع اعمال دینی مساعدت حق تعالی است واین درلسان وحی بعنوان پاداش وجزای نیک دنیوی به شمار می رود.

بنابراین ،بدون اراده ومشیت ذات اقدس حق،هیچ حرکتی ازمخلوقات انجام نمی گیردبلکه جملگی محکوم ومتاثرازاراده حکیمانه او هستند.